6.

Wtorek, środa przebiegły podobnie jak poniedziałek. Praca, nauka, sen. W między czasie jedzenie. W czwartek skończyłam pracę dość wcześnie bo już o 11. Wróciłam do domu i znowu pochłonęłam w nauce. Czułam, że jeszcze trochę i zacznę eksplodować. Ale nie ma „to tamto” muszę zaliczyć tą cholerną biomechanikę! Wczesnym po południem usłyszałam dzwonek do drzwi. Nie wiele myśląc wstałam i pobiegłam otworzyć bo ktoś był niewątpliwie niecierpliwy!

No tak, mogłam się domyślić! Dzisiaj tłusty czwartek i mama z tatą przyjechali z pudełkiem słodkości. Na usta przykleiłam uśmiech i próbowałam udawać, że cieszę się z ich wizyty. W planach miałam zamiar inaczej spędzić po południe ale cóż poradzę. Najgorsze tylko, że w domu panował artystyczny nieład. A mama perfekcjonistka musiała mnie zgonić…

-Mamuś zdam egzamin i obiecuję posprzątać

-Julita ale tobie zaraz kubków zabraknie! –owszem, czasem potrafiłam zapuścić ten dom ale gdy dorwałam czasu to wyczyściłam na błysk.

-Oj tam do soboty mi wystarczy –wyszczerzyłam się. –Zdam ten egzamin i zrobię porządek.-mama tylko pokiwała głową i sama wzięła się za powracania do poziomu używalności kuchnię. Chociaż mi tam nic nie przeszkadzało. Tata próbował uspokoić mamę, ale z nią nie tak łatwo. W końcu przerwałam naukę i ogarnęłam cokolwiek: salon + kuchnię. Czyli moje rzeczy przeniosłam i rzuciłam w garderobie, w kuchni trochę naczyń pozmywałam i zrobiłam naszej trójce kawę.

-Mamo ja od tygodnia ciągle coś jem! I to najczęściej słodkości! –zrobiłam smutną minę. –Ale ten pączuś tak na mnie patrzy i mówi ‘Julitka zjedz mnie”- tata zaczął się ze mnie śmiać. Dowiedziałam się, że dopiero we wtorek ma lot do Szwajcarii. Także ma kilka dni wolnego. Planuje  z mamą jechać na narty w najbliższy  weekend. Moja rodzina uwielbia sporty zimowe. Ja za to bardziej od nart wolę snowboard.  Rodzice posiedzieli do wieczora i pojechali. Odechciało mi się nauki. Włączyłam laptopa, uruchomiłam skype i nakazałam mojej Alicji wejść na komputer.

-Hej Julitka –pomachała do mnie

-Cześć –wyszczerzyłam się

-A co ty taka wesoła?

-A czuję się o kolejny kilogram cięższa. W końcu raz w roku tłusty czwartek to można bez skrupułów zjeść kilka sztuk

-Ja mam od dzisiaj pączkowstręt –obie wybuchnęłyśmy głośnym śmiechem

-Alusia-przeciągnęłam ‘a’

-Co chcesz tym razem?

-No wiesz co! Ala co robisz w sobotę wieczór?

-Nie wiem? Będę się byczyć w domu?

-Zapraszam cie na mecz! Sobota godzina 16.45 widzę cię pod halą Energia –Ala opluła się sokiem, który piła

-Co!? Ty na mecz!? Ty chyba z 8 lat nie byłaś? I co cię tak wzięło?

-A może tak byś podziękowała?

-Dziękuję!

-Tak więc, byli u nas siatkarze, zagrałam z nimi mecz i wygrałam i dostałam wejściówkę na  mecz na miejscach vipowskich

-Nic nie rozumiem, ale myślę, że się od ciebie dowiem

-Dowiesz, ale w sobotę –pokazałam jej język

-Ok, to o której ten mecz?

-O 17, myślę, że wystarczy być 15 minut wcześniej?

-Chyba tak. Jutka idź się ucz! Bo masz w sobotę zdać!

-Dobra dobra mamo, już idę… -pożegnałam się z przyjaciółką. Do nauki jednak nie wróciłam, tylko zrobiłam odprężająca kąpiel i łóżko. Piątek minął dosyć spokojnie w szkole. Po 14 wróciłam do domu i miałam 2 tygodnie wolnego!

Ten poszukujący podobno mnie siatkarz nie pojawił się. Może pomylił mnie z kimś? Nie wiem.

Sobota, 7.40 a ja nie śpię! Poprawkę mam o 13. Wstałam, wykonałam poranną toaletę i ubrana weszłam do kuchni. Nie mogłam odpędzić się od telefonów z pytaniem o której się pojawię a to na egzaminie, a to dziewczyny ze szkoły kiedy na hali będę. Wypiłam szklankę mleka łącznie z musli. Wiem, dziwne to? Mleko w szklance z płatkami? Jednak jestem indywidualistką i tak lubię! :D

Postanowiłam zrobić jeszcze małe przypomnienie materiału. Później poszukałam eleganckich ciuchów i już o 11.30 wyjechałam z domu, zaczęły się ferie + nienajlepsze warunki drogowe i tak wolałam wcześniej się wybrać.

Okazało się, że jest dużo osób poprawiających i czas oczekiwania na ostateczne wejście wydłużył się. Wyszłam z budynku o 15.20 z oceną 3.5 w indeksie! Ważne, że tą cholerną biomechanikę mam zaliczoną! Szybko wróciłam z Łodzi do domu łamiąc czasem przepisy ruchu drogowego…

Zadzwoniłam do Ali czy może po mnie podjechać przed meczem, bo mój Tygrysek nie lubi przebywać na chłodzie. Oczywiście, się zgodziła.

-Kochanie widzisz, twoja pani wie co Tygryski lubią najbardziej! Ciepło!  –stukałam palcami po kierownicy w rytm muzyki, która wydobywała się z głośników radia.

Przebrałam się w jakieś „normalne” ubranie czyli rurki + koszulka i sweterek. Poprawiłam makijaż i zaczęłam się niepokoić o Alę. Dochodziło wpół do piątej a po niej ani znaku, ani nie dzwoni. Gdy ja próbowałam się z nią połączyć słyszałam tylko ”abonent poza zasięgiem” informowała mnie automatyczna sekretarka. Dotarła do mnie 20 minut przed spotkaniem, nie słuchałam jej wyjaśnień tylko szybko wpakowałam się do auta i ruszyłyśmy pod halę. Ledwie zdążyłyśmy na rozpoczęcie spotkania bo chyba przez pięć minut jeździłyśmy po parkingu w celu znalezienia miejsca do zaparkowania jej bmki.

Po pokazaniu panom ochroniarzom wejściówek udałyśmy się na wyznaczone miejsce. Jeszcze przed rozpoczęciem podszedł do nas libero bełchatowian.

-Cześć –uśmiechnął się

-Dzień dobry –odpowiedziałyśmy równo z przylepionym uśmiechem

-Dziewczyny proszę ładnie się uśmiechać bo będziecie w telewizji –pokazał swoje zęby, Ala pisnęła

-Jak to w telewizji?

-A tak to drogie panie, mecz jest transmitowany w tv a wy siedzicie na vipowskich miejscach z pewnością kamera was wychwyci

-Dobrze proszę pana – wyszczerzyłam się

-Nie mów do mnie Pan –wskazał na mnie palcem

-Dlaczego proszę pana –ledwo powstrzymywałam śmiech

-Bo dostaniesz ‘niechcący” piłką w głowę

-Czyż to nie jest groźba?

-Raczej prośba

-Dobrze, my się będziemy uśmiechać ładnie do kamery a ty leć do chłopaków –uśmiechnął się i odszedł

Rozsiadłyśmy się wygodnie i śledziłyśmy poczynania graczy. Pierwszy set padł łupem warszawian. W czasie 3minutowej przerwy podeszłam do dziewczyn i z każdą szybko się przywitałam po czym wróciłam do Ali i dalej oglądałam mecz. Świetna atmosfera, jedyne czego mogę żałować i wstydzić się to, że w ostatnich kilku latach mieszkając tak blisko hali nie wybrałam się na mecz. Ostatecznie wynik był na korzyść bełchatowian 3-1. Spotkanie wbrew pozorom było naprawdę bardzo wyrównane.  Czas gry bardzo szybko minął i mieliśmy wychodzić już z hali. Pomyślałam, że przedstawię Alę Anecie. Dziewczyny powinny się polubić. Aneta jest od nas raptem 2 lata starsza ale ja z nią nadaję na tych samych falach. Siatkarze się rozciągali a część z nich rozdawała autografy czy pozowała do zdjęć. Gdy stałam tyłem do boiska i pochłonęłam w rozmowie z moimi dziewczynami, ktoś mnie złapał za ramię. Jak poparzona odwróciłam się a moim oczom ukazał się siatkarz! Cholera! Co on chce ode mnie?

-Przepraszam, możesz poczekać przed halą na mnie tak za pół godziny? –próbował przekrzykiwać tłum a moje przyjaciółki zeza złapały

-Ale ja jestem z koleżanką –uśmiechnęłam się na co on również odpowiedział proszącym wzrokiem

-Spoko, ja wrócę a ty zostań. Umówimy się na inny dzień –wtrąciła się Ala! No tak, zostałam w sytuacji bez wyjścia. Alicję zmierzyłam morderczym wzrokiem a do Bartka, bo tak miał chłopak na imię się uśmiechnęłam. Gdy zniknął zaraz z płyty boiska wydarłam się na Alę, lecz ta sobie nic z tego nie zrobiła tylko wyśmiewały mnie z Anetą. Wyszłyśmy we 3 przed opustoszałą już halę i czekałyśmy na siatkarza. Gdy Aneta dostrzegła, że zmierza w naszą stronę tak się ulotniły szybko.

-Cześć  -uśmiechnął się. –Bartek jestem, co pewnie wiesz ale tak dla formalności.

-Wiem, Julita –podałam dłoń. Bartek chował coś za plecami jednak po chwili zza pleców ukazał się moim oczom bukiet herbacianych róż.

-Wszystkiego najlepszego –wręczył mi kwiaty przy okazji wprawiając mnie w osłupienie!

-Dziękuję, ale skąd wiedziałeś?

-Haha ma się swoje sposoby –znowu podniósł kąciki ust ku górze

-Mam się bać?

-Czego?

-Chyba kogo…?

-Spokojnie –znowu się zaśmiał. Czy on wiecznie się śmieje? –Tylko znam Twoje imię i dzień urodzin nic więcej, może to trochę dziwne ale tak jest

-Dobrze, że dzień a nie rok –tym razem ja się zaśmiałam

-Można cię zaprosić na kawę?

-Chyba nie mam innego wyjścia

-Chyba? Może  do „Marcepanu”?

-Ok –i tak pokonaliśmy może 300m pieszo, w między czasie pochwaliłam się, że zaliczyłam egzamin.

-To mamy okazję do świętowania –nieśmiało się uśmiechnęłam.

 Zamówiłam cappuccino i kostkę kremówki, Bartek taki sam zestaw. I pogrążyliśmy się w rozmowie.

-Bartek a dlaczego dostałam 18 róż?! –kątek oka je przeliczyłam

-Bo przecież miałaś osiemnaste urodziny –znowu wielki uśmiech pojawił się na jego twarzy

-Ha ha ha śmieszny jesteś wiesz? –miło się nam dalej gawędziło ale dochodziła już 23 i pożegnałam się z siatkarzem. Dowiedziałam się m.in. że poprzednie dwa sezony spędził w Rosji i Włoszech ale rok temu wrócił na polskie parkiety. Dlaczego? Głupia nawet nie zapytałam. Mam nadzieję, jeszcze się dowiem :) Bartek jak na dżentelmena przystało zapłacił za nasze zamówienie, tzn. chciałam zapłacić za siebie ale nie pozwolił. Zamówiłam taksówkę i wróciłam do domu. W drodze powrotnej nie dowierzałam w to co się działo wieczorem? Cholera! Przecież on chciał mój nr telefonu a ja miałam podać później i zapomniałam! No to chyba zaprzepaściłam nasze być może kolejne spotkanie? Zapłaciłam kierowcy, weszłam do domu, kwiaty wstawiłam do wazonu i szybko wskoczyłam do lóżka.

                                                                                                                                                 

Witam Was:*

Ech, przepraszam jakiś taki słodko – nudny wyszedł ;/

Dziękuję Wam, że jesteście bo statystyka wyświetleń wskazuje że całkiem regularnie odwiedzacie:) Jest mi bardzo miło:) Fajnie, jeśli zostawiłybyście znak po sobie to już w ogóle skakałabym z radości :D

Od poniedziałku zaczynam staż, niestety nie jak Julita w szkole ani nie będę miała takiego czasu pracy ja ona tylko regularne 8h! :/ Ale moja wyobraźnia nadal się rozwija i mam nadzieję pisać dalej  :D

[jeśli chcecie mnie poinformować o nowości u siebie to prosiłabym w zakładce u góry! Chyba, że mam dodany wasz adres do czytanych to się automatycznie pojawia gdy jest nowość :) ]

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=309214389181056&set=a.309214335847728.49881.218525824916580&type=3&theater   konkurs jeszcze kilka dni trwa, jeśli możecie klikajcie na zdjątko! Prosiłabym BARDZO! :)

Pozdrawiam i do następnego ;*